بررسی جامعه شناختی رابطه میان کیفیت زندگی و سرمایه ی اجتماعی

امروزه مقوله­ی کیفیت زندگی به شکل وسیعی با مفهوم رفاه­، روابط اجتماعی­، اعتماد و مشارکت اجتماعی ارتباط پیدا کرده است که می­تواند بسترساز تقویت سرمایه­ی اجتماعی شود­. برای بررسی این رابطه به تحلیل ثانویه­ی داده­های موجود درباره­ی زندگی مطلوب در شهر تهران پرداخته شده که از سوی جهاد دانشگاهی (­مرکز  افکار­سنجی دانشجویان ایران – ایسپا­) و دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمان ایران با حجم نمونه­ی 20670 نفر در مناطق مختلف شهر تهران به روش پیمایش انجام شده است­. در تحقیق حاضر 59 درصد  پاسخ­گویان دارای کیفیت زندگی متوسط بودند که بیش­ترین امتیاز را درباره­ی سرمایه­ی اجتماعی و ابعاد آن یعنی اعتماد اجتماعی­، مشارکت اجتماعی به خود اختصاص داده­اند و میزان این سه متغیّر در انواع کیفیت زندگی متفاوت و معنادار است. نتیجه­ی تحقیق پس از تجزیه و تحلیل یافته­ها از راه محاسبه­ی ضرایب تحلیل مسیر حاکی از این است که از مجموعه­ی عوامل مؤثر بر سرمایه­ی اجتماعی­، کیفیت زندگی متوسط با ضریب همبستگی 58/. بیش­ترین تأثیر را داشته است­. در نتیجه کیفیت زندگی متوسط موجب افزایش همبستگی و شعاع ارتباطی افراد می­شود و به­دنبال خود برای آنها اعتماد را به­همراه می­آورد و سرانجام تمامی این عوامل موجب افزایش سرمایه­ی اجتماعی می­شوند.